Od zarania dziejów, a co najmniej od czasu powstania zjawiska społecznego jakim jest prawo, uznaje się prawo do życia za fundamentalne naturalne prawo człowieka. Świadczą o tym normy prawne ograniczające to naturalne prawo człowieka. Jednym z takich ograniczeń, w starożytnej Grecji i Rzymie, w czasach gdy nie można było jeszcze mówić o aborcji jako terminie medycznym, uznawano prawo do zabijania, usuwania noworodka, przez głowę rodziny, ojca, jedynie z konkretnie określonych względów, naturalnych i eugenicznych (Sparta), godnościowych i ekonomicznych (Ateny, Rzym). Jednocześnie uznawano dziecko, także nienarodzone, za podmiot praw cywilnych (nasciturus w prawie cywilnym) co świadczy o prawie do życia jako fundamencie ówczesnego porządku prawnego. Pod wpływem filozofii chrześcijańskiej prawo do dzieciobójstwa zaczęło być usuwane z porządku prawnego, a zabójstwo dziecka, noworodka, penalizowane na równi z innymi kategoriami zabójstw. Prawa człowieka, jako prawa naturalne, nie by...
Idź wyprostowany wśród tych co na kolanach wśród odwróconych plecami i obalonych w proch bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda dla szpiclów katów i tchórzy i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę Bądź wierny Idź